Hólmum 21 sept. 1864.

Hjartkæra góda systir!

Þær ástúdlegustu þakkir sem jeg hef til á midi þessi ad færa þjer, fyrir vidtökurnar í sumar og öll gædin, þessar altof fáu stundir sem jeg var hjá þjer; Þær lidu fljóttog fir en mig vardi stundirnar sem jeg mátti njota hjá ykkur vinum mínum, og mjer vard tilfinnanlegt -meíra en jeg get sagt frá- ad sjá á bak ykkr öllum. Vid Rhlíd skildi jeg á midvikudagsmorguninn, og þad vard mér nú einna vidkvæmast, þar egum vid öll svo margar endrminníngar. Gudfinna og börnin öll fylgdu okkr uppfyrir Kollhólinn einsog um árid þegar jeg fór þadan first, en Pjetr austr á milli brekkur; þar sneri hann aptr, og þá voru nú allir horfnir sem jeg hafdi hlakkad til ad sjá í mörg ár. Vid nádum um kveldid ad Mödrudal, og höfdum altaf saudrof, eins framanaf daginn eptir

en rigníng seinni partinn, þá nádum vid ad Hoftegi og áttum þar góda nótt hjá Sr Þoroddi og Madm Binu. Föstudaginn var óttaleg rigníng komumst vid þá yfir Fákulsá og Lagarfljót og bárumst firir á lídan á laugardaginn kom jeg heím og fann alla mína heilbrigda. Ekki gat jeg komid ad Galtarstödum, því tíminn var ordinn svo lángur, hefi jeg ekkert frjett þadan sídan jeg kom. Kafvirkin kom híngad í byrjun þessa mánadar, hefir módir mín legid sídan opt mjög þúngt haldin en klædir sig nú í firsta sinni ídag, jeg tala ekki um hvad jeg hef verid hrædd um hana, enda hafa flestir verid nær dauda en lífi nema vid Frída og Tómas kennum einkis meins; í byrjun veikinnar dó madr af Slagi, snikkari sem híngad fór frá Hofi í fyrra, og hafdi unnid hjer svo mikid bædi ad endurbót kirkjunnar og húsinu sem byrjad var ad byggja í vor, jeg hefi aldrei sjed eins sviplegt og burtför þessa mans. Viku seinna dó vinnukona gömul Ingibjörg Bjarnadóttr sem altaf hefir verid hjer hjá hjónonum sídan þau komu, svo þad hefir geingid alvarlega til. Er hann Sr Þorlákr ad vera ordinn ekkjumadr í 3a sinn! mjer þótti sú saga

komumst í okkar gamla essi; þad var ekki frítt vid ad jeg væri eínsog hálffeímin vid hann, því fáir menn sýndust mjer umbreýttari; mjer finst jeg þurfa ad sjá hann aptr, til þess þad fari af, og minna hann á þegar vid vorum ad borda á brystirna daginn ádr en jeg var fermd, og hann var ad tala um kvídann í mjer, og margt annad.

Jónas frændi fór sudr austan veginn, en Tómas er heíma og ætlar ad sigla med haustskipi, þad er ad segja ef þad kemur nokkrt og ef frjettirnar frá Danmörku verda ekki mjög vondar. Segdu mjer nú elskusystir! hvad þid hafid rádid af med Stjána og hvort Sr Þorl. heldr áfram med Björn? Þessi mánudr hefir verid dimmur úti sem inni; sífeldar rigníngar, en august þará móti eintómt sólskin.

Jeg man nú ekki meir; kystu Börnin þín firir mig og berdu kæra kvedju manninum þínum, og öllum gódkunníngjum og medal þeirra Maríu okkar. Svo á jeg ad skila ástkærri kvedju frá mömmu. En sjálfa þig kvedr eínlægum systrkossi þín af hjarta elsk.

Jakóbína.

P.S.

Þú sagdir þjer hefdi þótt gaman ad sjá bjef eftir Þórd. ThorStensen, svo jeg læt hjerinnaní dálitinn sedil sem hún skrifadi mjer af Eskifirdi daginn eptir ad fadir okkar sál. dó. Brendu þegar þú ert búin ad lesa brjefid.

næstum ótrúleg, þó heimskuleg sje talad, og þó jeg sæi öll líkindi til ad þessi endir mundi áverda þegar vid komum þar, en drottinn rædr, þar er sin huggunin. Jeg get nærri hvílíkr harmur þetta hefir verid ekki eínúngis honum og börnönum heldr ykkr öllum, mjer lá vid ad óska ad jeg hefdi ekki verid farin, jeg hef nú engar frjetta fengid hverki um þetta nje annad ad nordan nema á skotsjónum, er jeg veit þú segir mjer nú greinilega af því. Jeg fór svo fljótlega um á Skútust. og taladi svo lítid vid bródr okkar sem þó var svo sjerlega alúdlegur vid mig Nú bidjum vid mamma þig ad bera honum og börnum hans hjartans kvedju okka Vid finnum til med honum, en þad er nú litid lid ad því. Þú manst hverju jeg bad þig ad skila til Jóns bródr míns; jeg vildi bera honum hefdi ekki mislíkad vid mig ad jeg kom ekki. Jeg var einhvernvegin utanvid mig og ruglud seinasta daginn fyrir nordan, af kvefinu, og margt mundi jeg seinna, sem jeg hefdi haft gaman af ad minnast á, en þad verdr ætíd eitthvad eptir. Jeg er samt glöd yfir ad hafa sjed ykkr og kynt mjer marga sem jeg þekti ádr lítid eda sem börn, og nú geingr mjer hægar ad sjá í huganum hvernig þid hafid þad. Jeg held þad hefdi þurft lengri tími til þess ad vid Jón mágr