Vatnsskari þann 11 Nóvemb. 1852

Elskulegi frændi minn!

Eg þakka þér kjærlega firir krífið með Olöfu, Ekki er eg frétta fróður heldur enn fyrri, fnobætir ekki um ólukku

orgið í Rokkunum enn baðstofan er lítil, so þó eg vildi reinand taka samann dálítin ?ubb. þá kist eg við að það irði einginn mindí þan, innanum

þennan skaukata hnad þá of að þær gá nærri farnárað þrifa Rokkana konann er úng eg er líka nokkuð úngur enn þá, já okur.líður

vel og vel er eg ánægður síðann eg híngað kom, smaladreingurinn for í kúrta frá mér í vor enn Sæmundur króðir Sigurðar tilmín aftur hitt verður kjurt,

nú ætla eg að sega þér frá hrikapaun í það heila frísk og 4.30 hrpa þarst vóru goseparastóðu en nú er eg hræddur um að eg

hafi sett of mikiði, það er ukkyr 70 ær af þrimárg ekki nema 60 eg tók 6 í vor til að mjólka firir fóðrinu í vetur af Birni sem hírnar, enn

?áninn u fólkið svo eru 70 lömb af þrim árg ekki nema 63 so eru 12 sandir og 16 hross með grískjíns þínum og krún, hvúrninn lik

þér í eg veit að þér þikir fó?talega fetta, eg hefði getað heiað meira í sumar hefði eg ekki þurftað hætta hálfannn mánuði firri enn aðrir einsogeg

varðaðgjöra, því eg þurfti að fá mér við og kigga hús eg er kúinn að komaupp tveimum 40 kindahúsum og hesthúsi

yfir 13 hesta smiðju og eldhúsi 36 hest ereg kúinn að flitja hingað af við, hingað að hefegekkert svertá handverkimínu er þó kúiðað kiðja mig um 7 sódla og 11

eða 12 hnakka, á þesu sérðu að eg má ekki eiða miklum tíma til að kisa konuna mína og þikir mér það þó mikið gaman, í sáttar kirpon var eg að

smíða orf og stakk mig í abl vóðvann firir ofann olbogabótina svo eg þoldi ekki að slá framanaf slættinum, kaupamann hélt eg í fimdaga, þesir hafa giptsig her semeg

man Sigfús í hú?li Ranveigu dóttur Anna á bakka Jón Arnason fem vaí Auðnum nú í Tórgarði Jógi björvu

stmanardóttir Jón í laufási Signíu frá Bernnikorg og Guðmundur vin honiog Sigriði

dóttur Símonar í laufási og Magnús í Saurbæ helgu femnar vinur konu á vatnsskarði og í vor. Pitur í valadal Jórunni dóttur Hannesar á Homrum Pétur er góður

nágranni og Einar á viðim iri, hirum sleppieg Grímur Jósev Skipdi við konuna í vor og fór uppað Vatnshlíð og var þar nokkuðaf sumrinu enn nú er Hann kominn að

fjalli aftur Hannes yngri á Reykjarhóli heldegað sé fala maður yngibjargar og sumir halda að hann muni viljaná henni til sín; Sigurgeir fór

frá Guðri ag að Rip í vor Rannveig hljóp frá honum í harst með yngra karnið nú er hún kominn

heim aptur hvað leingi sem það verður Síra Hinriker vejtur í hvaria kóti til lækninga, Helga í krosanesi liggur mikið veik Jóhannes hefur lofað að sjá eitt hvað sem

gráskjótta folann þinn, enn Gráskjóna og hrún vileg ekki hreka héðan meðann eg gét öðru vísi, eg veid gráskjóna þinum afanað Glarmbæ um vitur

næturnar þar var hann látinn inn um dag mála bil sást hann hvurgi so eg hugsaði að hann hefði farið að strjúka norður, eg fék mér hest heim, enn Gráskjóni hafði

verið kominn hingað firir ha degi so eg heldað hann strjúki ekki héðann, mikið er slæmur á honum annar framfótur hafur inn því hann er sprúnginn frá gamla steginu

ifir þurvt eg ætla að taka hann inn hvað liður því nú eru komnar miklar hörkur og norðan veður með snjá öðru hvarju. kvevórn

seknar hér inní Réttim ekki ereg farinn að géta um, enn lömbum géf eg nú hálfa gjöf, jájá ekki heldeg að eg leggi mig í líma með að útvega svita þínum

fólk því hann á það ekki skilið, nema ef eg vildi fá dálítið af skömum firir það ag þarf eg þes ekki því rygtt feingið þær nógar hjá Bá Vala björgum, ennað þesu sleptu,

þá ereg aldrei gagnlasir að fala fólk, eg hefi nefnt þettað við nokra kæði firir þig og Gunnlaug frænda sem hafði líka beðið mig um það

enn þrír hafa ekki viljað veiða til enn þá, þú verður að að skrifa mér í vetur. með hverjum að hestarnir eigaað fara ef þeir lifa af í vetur Gunnlaugur á Jarpsinn hjá

mér sem hann lílega lætur taka í vor, mér þikir annars líklegast að Gráskjóni þinn verði ekki ferðafær snema að vorinu því eg held að hófurinn detti af honum þegar

minst varir, Ærnar mínar léteg ligga í færi 9mánm í alt sumar samt vóru þær öllu þriflegri í haust heldur enn í Glaumbæ, með fram gjörði eg það

vegna túnsins því það er í mestu órækt. nokrir koma hér sem um skarðið fara enn fáum lofa eg að vera, eg segi þeim að eg sé fátækur frambílíngur og kærinn sé í

rust eins og þeir sjái, enn því síður géteg lofað hestum þeirra að vera landið er so lítið, nú er vist mál að hætta þesu rugli og biðja þig að forláta það og klorið,

eg bið kjærlega að heilsa öllu frænd fólki mínu. lífdu sæ alla tima heillagjæl óskar þinn elskandi frændi

Bendictson

Eg bið að heilsa honum Olafi og þakka honum firir tilskrifu