Nafn skrár:SofDan-1888-09-27
Dagsetning:A-1888-09-27
Ritunarstaður (bær):Söndum
Ritunarstaður (Sveitarf.):
Ritunarstaður (Sýsla):V-Ís. ?
Athugasemd:Soffía var dóttir Jakobínu og Daníels
Safn:Handritadeild Landsbókasafns-Háskólabókasafns
Safnmark:Lbs 3524 4to
Nafn viðtakanda:Jakobína Magnúsdóttir og Daníel Halldórsson
Titill viðtakanda:foreldrar
Mynd:ksa á Lbs.

Bréfritari:Soffía Daníelsdóttir
Titill bréfritara:
Kyn:kona
Fæðingardagur:1862-03-03
Dánardagur:1907-02-23
Fæðingarstaður (bær):
Fæðingarstaður (sveitarf.):
Fæðingarstaður (sýsla):
Upprunaslóðir (bær):Hólmum
Upprunaslóðir (sveitarf.):Reyðarfjarðarhreppur
Upprunaslóðir (sýsla):S-Múl.
Texti bréfs

18/12 88.r 4/1 89.

Söndum 27. september 1888

Elskulegi pabbi og mamma mín!

Jeg hef verið í miklum vandræðum nú aðr Thyra kom með þessar raunalegu frjettir að heiman Jeg hef opt óskað að vera ögn nær ykkur augnablik, en alldrei eins og nú einmitt á meðan Thyra er fyrir sunnan til þess að ráðfæra mig við ykkur um hvert jeg eigi að koma heim með henni eða ekki nje finnst jeg vera í þeim fjarskalegum vandr æðum og munir hafa samviskubit eptir á hvað heldur sem jeg gjöri Fari jeg heim og allt sje þar eins og við óskum eptir nl. að M. systir sje orðin frísk og þá ekki meiri þörf fyrir mig en við var búist þegar þið leyfðuð að jeg færi til Kristins og Idu sem ein mitt hafa löngun til að jeg sje öllu fremur hjá þeim yfir veturinn en sumarið og jeg sje að jeg eða hvorug okkar R. getur bættinn aptur svo fljótt sem þörferá fyrir þaug því annað hvort þurfa þau þessum fyrst eða ekki, því þau eru bæði þreytt á bú

skapnum og hætta honum að líkindum hvenær sem þeim gefst nokkurt færi á Jeg segi þeim að það megi þau ómögu lega strags þar sem þau eru nýbúin að stríða fyrir að fasja allt setu til þess þarf, og láta það ef til vill verða að engu það er að segja megji það ekki nema að Kristni bjóð ist eitthvað betra en landa brauð er fá jeg held að jeg hljóti að hafa samvisku af þvi ef jeg drífni, frá þeim án þess að þið talið til þess sjálf. Aftur á hinn bóginn ef jeg verð hjer kyr segir sam viskan mjer þú gjörðir ekki rjett í að fara ekki heim eða sjerðu ekki foreldrana þina dauð þreytta yfir veikindum og busýslu og aðra systir þína þjást af veikindum og hina vaka og stríða þegar þú segur í makindum og kemur ekki nærri neinu af þessu til að ljetta undir með þeim. þessar ásakanir og aðrar eins eru það sem koma mjer i vandræði til að ráða eitt hvað af það er ekki til neins að ráðfæra sig við þau K. og Í. því þau eru með sömu skoðun og jeg og vilja alveg að jeg ráði því og ekki aptra því að jeg fari svo það verður ekki þeim að kenna ef jeg ekki kem heldur mjer eða forsjá inni

14. octóber þennan miða ættlaði eg að senda með

Svo fór jeg líka að hugsa um borgunina fyrir ferð ina mína að þjer pabbi minn kæmi það kanski illa að jeg kæmi með nær hundrað króna skuld því jeg hefði orðið að reyna að biðja ein hvern að lána mjer þar til jeg hefði komið á Eskif. það sögðu allir að ómögulegt væri fyrir mig að fara á öðru plássi á Thyru eg ættlaði þó að reyna það af jeg hefði farið og þá hefði það orðið minna, Mig langar því til að biðja þig ef þú átt ekki mjög ó hægt með að senda mjer far peninga þegar þið viljið að jeg komi heim því jeg er svo hrædd um að Kristinn geti það ekki hjálpað mjer þó seinna verði.

þið eruð nú víst fyrir löngu búin að fá nóg af að heyra um allar hugsanir mínar, svo jeg held nú að jeg ætti að minnast á eitthvað annað svo sem að þakka kærlega fyrir sendinguna nl. skyrtu bolina og sokkana sem mjer komu ógn vel þó mjer fyndist það ó þarfi að veraað prjona á fæturnar á mjer jef hefði nú átt að geta það sjálf skyrtu bolina sem jeg fór með hef og aukið ljerept neðan við og prjónað ermarvið og brúkk þá svo eingöngu. Jeg hef fitnað svo síðan að jeg komað Söndum að peysurnar mínar veru allt of þröngar ef jeg hefði aðra skyrtu utan yfir af því hier voru svo stórir og víðir líka. fá jeg þrífst hjer príðilega jeg kann

Thyru en jeg var þá alldrei búin með hann jeg nenti ómögu lega og hafði þá heldur enga sinnu á að skrifa ef jeg hefði farið en byrjaði þá á því af hluðni því þau sögðu K. og I. við mig að jeg yrði að hafa til brjef ef jeg ekki færi, en jeg var svo stað ráðin í að fara seinna umdaginn að jeg hætti alveg við að skrifa og fórum við Kristinn að pakkainn kommóðuna mína og jeg undir bjó mig að öllu leiti til að fara, þó sendi jeg ekki neitt af mínu niður á þingeyri, því hefði Alexandra verið með skipinu ættlaði jeg að snúa hingað heim aptur og var þá svo mikil fyrirhöfn að vera að fllytja svo mikinn flutning fram og aptur og ekki nema þessi eini maður til að gjöra það sem ekki kemur í verk helminginum af því sem hjer er til að gjöra, en svo hittist þá svo á að skipið kom ekki fyr en farið varað rökkva og K. fór strags niður á þingeyri að vita hvort Sandra væri með og þá skrökvuðu þeir á skipinu að það færi kl. 3 um nóttina svo það voru þá engin til tök meðað jeg færi en það fór þó ekki fyr en kl. 8 um morguninn eins og við áttum voná. jeg var því hálfeiðilögð þegar það var farið, en hug hreystist þó nokkuð þegar jeg tók upp dún pokann og fann þar sendingu til mín, á því þóttist jeg sjá að þið mynduð ekki eiga von á mjer heim. Við fengum hann ekki heim fyr en daginn eptir að skipið fór (dún pokann)

líka engu síður við mig hjer en í höfuðstaðnum, mjer finnst allt ganga hjer öllu betur en jeg bjóst við, þó er enn hálf gerður árói í vinnu fólkinu, þaðer svo bágt með að gjöra því til hæfis með mat og allt sem það á að hafa, hjer erusvo fjarska ólíkir siðir og við höfum vanist Hjer er til d. siður að vigt út fyrir allan veturinn steinbít -harðan- og smjör og mig minnir brauð og svo er því bera skog skamtaður spónamatur kveld og morgun og svo fær það lágt kaup en fær að hafa kindur sem það slátrar á haustin og hefur í aukabita á veturnar ef það hefir ekki nóg af þessari vissu útvigt, og svo á það fría alla laugardagseptir miðdaga til þess að tæta ullina af kindunum. Valdýs sem er hjer segist stundum hafa komið sjer upp 20-90 al af vað máli með þessu lagi. Smalinn er vanur að fá lamb á haustin og smjörbita af hverjum strokk sem skekinn er - sem hann kallar klípuna sína. Margt og margt fersk líkt

er siður hjer í Dýrafirð sem það fær nátturlega ekki að halda hjer á Söndum, því það er hvoru tveggja að húsbændunum geðjast ekki að þeim, og svo geta þeir þaðekki þó þeirvilji, eins og þið getið nærri hafa þau ekki fengið svo mikinn steinbít eptir einn mann sem var við sjóinn í vor; stundum kemur það trúi jeg fyrir að það kemur á miðjum vetri og segist þá vera búið með útvistina

Jeg var ekki komin lengra síðast er og var á kanTvínum, þá ættlaði jg mjer að bæta við þetta segja ykkur frá heyskapnum og ýmsu, en nú kemur Kristinn og vill fá þennan snepil til að senda hann uppá stund ina Hlýt og því að kveðja ykkur elskulegu foreldrar biðjandi ykkur allra gæð hja og síður mín það mælir ykkar ætíð elskandi dóttir

Sofía

Jeg fæ eingan tíma til að lesa það yfir

Myndir:1234