Holmum 15 Septenbr 1867

Elskulega dóttir min Solveg!

Nú er póstur a förum svo eg læt nu i mesta fliti rispa hjer fáar línur, svo þú gjetir af þeim sjeð að eg er ennþá torandi þó vesæl sje eg skryfadi þjer seint i Vetur og sagdi þjer hvurnin mjer lidi þá; þegar Voradi fór mjer ad skána svo eg hef oftast verid litid eítt á felli i Sumar, þó leigid dag og dag nú er eg hrædd mjer vestni (ef Guð ætlar mjer að lyfa.) þegar kólnar aftur i haust þvi helst er þad ylurin sem vidheldur mjer. allir adrir eru hjer vid góda heylsu, bædi bródir þinn og mágkona eru nú frisk. Yfir höfuð líður mönnum hjer svo vel sem menn gjeta vænt eftir þenna harda vetur og Vorid og Sumarid heldur bágt líka, fram= anaf var kuldin frammúrskarandi, og

Jeg bið kjerlega vel að heilsa góða manninum þínum og blessudum börnum.

þessvegna grasvögstur i vesta máta og nú hafa verid votvidri i hálfanmánuð eni gær og dag er þurkur svo allir eru að ærast við heyskapin. Afli er allatid gódur, og verdur vist aðalbjargrædisvegur flestra hjer um pláss, þvi snemma i Sumar varð alveg matarlaust i Kaupstaðnum. þettað verda víst allar þær frjettir sem eg get sagt þjer þær eru hvorki miklar nje merkilegar. Ennþá einu sinni ætla eg að biðja þig að skryfa mjer eg er svo ergileg af þvi ad fá aldrey neitt ad frjetta af þjer nje þínum, eg veit reindar að brjefin mín eru ekki svo mikilsverð að þeim sje svarað, en það er mín mesta skjemtun að fá brjef frá ástvinum mínum, og heyra að þeim lidi vel. Heldur er mjer farið að leinga eftir Binu minni eg er nú farin að óttast að hún muni ekki ætla að koma;

eg veit lika að þjer muni leinga eftir manninum þínum heym, eg iminda mjer að þaug fylgist að. Bagt geingur fyrir Sigurgeiri, hann hefir nú 2 undanfarin Ar staðid sig ekki svo illa en i Vor for. alt á höfudid i niar skuldir vegna þess sem hann þurfti að kaupa 3jár tunnur af korni hand Fjénu samt misti hann ekki mikið af þvi. Jón og þuridur systkinin voru hjer leingi i vetur hún fram að fráfærum, þaðer mikið efnileg og skjemtileg stúlka, Kristrún gaf henni efni i svartan taukjól og nærföt Jóni gaf hún klædisvesti, hun þaug gjera þeím mikið gott fyrir utan þad sem þau veita Hannesi litla, til sálar og likama, hann var fermdur i Vor, Benidikt baslar vonum fremur þó hann sje skuldugur, hann seigist hafa gefid Fje i Vor hálfa sjöttu tunnu, en misti ekki heldur.

honum fæddist barn i Sumar, sem heitir Kristrún; svo nú á hann 5 lyfandi: þarad auki hefir hann ungabarn sem vinnu kona á, yfir_ höfuð eru 13 mans á bænum i Kvíum hefir hann 44 Ær og 2 kír, önnur þeirra midsvetrarbær hin snembær. Bágindi og skuldir brædra þinna taka mest á mig af öllu, einkum ef þær skildu vekja sundurlindi milli þeirra sem ættu að unnast, og kappkosta að gjera lífid ánægulegt hvurjir fyrir ödrum. Jeg vildi að drottni þóknadist að láta mig ekki leingi vera orsök i þessháttar misklid, mjer jeg finn að það er þeim Erfingunum bagalegt að fá ekki þennan arf sem þeim ber eftir minn dag. en það nær skamt i allar þær skuldir Jeg seigi þjer þettað af þvi það liggur mjer á hjarta en ekki af þvi eg vilji stigga þig þvi þad áttu ekki skilið. bladid er á enda og efnið líka, eg kveð þig svo ad endingu með öllum þínum Guð annist ykkur öll þess bidur þín elskandi módir

Þurídur Hallgrímsdóttir.

eg bið að heilsa solvegu litlu Sigurgeirsdóttir eg á lika að heilsa ykkur öllum frá frændfólkinu hjerna.