BessaSt. 8 maí, 1882.

Elskul. bezta systir,

Þitt góða bréf af 14 f.m. meðtekið í fyrrakvöld þakka ég kærl. Póstur kom seínt og fótgangandi að sagt er, "Töskuna sína bar hann." því hart var um fóður handa hestum, og á hann að fara aptur hið bráðasta. svo lítill tími er til bréfaskripta.

Láki er frískur og glaður og okkur líður yfirhöfuð við þettað gamla Kallt er sumarið og þá mun það ekki mildara hjá ykkur, þarsem líklega hefur verið hrið með þessum v garði og Gaddur fyrir, barn batinn hafi ekki verið svo góður fyrir páskann að búið hafi verið að sleppa Geldfé, einsog ég man að siður var til í mínu ungdæmi. Regndropi hefur ekki komið síðan fyrir páska, og snjór

eigi heldur joð er því óvanal. þeir og alveg gróðurlaus. Ástandið er hið vesta víða sunnanlands; ég vona okkur skepnur, sem ekki eru margar, tóri af, með því að gefa kúnum altaf Mais með heýpírningi. Allir telja víst að hafís muni kominn að landinu, og er það jafnan mikill ófögnuður; Gott var að skip hafa þó víða verið komin áður.

Ekki veít ég, elsku systir, hvað ég á að segja um það. sem þú telur mest um í bréfi þin, nefnil. að Þuríður þín fari til Kristjáns bróður síns. Eg veít ekki betur en þar sé mikið góður heímilishagur, einsog ég mun hafa minst á í síðasta bréfi minu; Kr. altaf heíma, nema þegar hann munaðsinlega þarf að fara eítthvað, og enginn minnist nú á óreglu, sem ekki er vant að láta liggja í láginni. Kona hans held ég hafi mikið góða lund, einsog

í því ef til þess kæmi. Mér þikir leítt ef ég hef orðið til að hreífa við þessu umtali með því ég vissi að Láki mintist á það í bréfi til Þuríðar í vetur, en ég verð að af saka mig með því að maður þinn sagðimér frá því í fyrra sumar, sem afgerðu skildist mér, og líka heýrði ég það utan að mér.

Nú er mikið talað um 2 august, sem hindra kunni ferðalög í sumar; og margt ílt standa af hafísum og skidingu, sem komu í Rv. með póstsk eða 1 maður sem lagðist þegar hann kom í land. Læknarnir reýna sig nú likl. á að verja að þeir breíðist út hvernig sem það tekst Sagt er við eigum von á dönskum lundskipkus, og eru hinir innfæddu mikið fornæmaðir.

Grímur m Þorlákur og eg kveðjum ykr hjón og börn á Gautlöndum ástar kveðju og felum Guði menn og skepnur. Forláttu þetta flaustur þinni elskandi systir

Jakobína.

móðir hennar, fjörug og átrauð að leggja talsvert á sig fyrir aðra, eptir því sem ég hef heýrt og litid til, þó ekki sé ég nákunnug; hún hefir enga stúlku, sem vel kann að ganga um híbýli eða heím, eða sem gæti þegar á liggur geingið í hennar spor, og þætti mér er ekki áliklegt að henni kann vel að hafa eínhverju slíku, helzt ef börn fjölga; líka gæti hún víst kenst Þuríði ýmisl. til handanna, t.a.m. að hyldýr og síhættir þetta sem nú er mest tíðkað. Kannske Þuríður hefði gaman af barninu, sem er mikið elskulegt, ef hún er gefin fyrir ungbörn. Það er því mín skaðun að ef Þuríður ykkar vill endil. fara eítthvað sér til fram fara eða skamtunar, þú muni ekki annar staður betur; í annann stað enginn sem skyldan sé og ljúfan að gera eítthvað fyrir hann og ykkur en Kristjáni og að kona hans mundi verða honum samtaka