Bessast. 2 sept. 1882.

Elskulega systir,

það mun nú vera æðilangt síðan ég hef skrifað, -ég man það ekki,- þó gerði ég það nokkrum sinnum í vor, (hvort sem þau bréf hafa komist til skila), svo þú fengir að vita það, sem þig náttúrlega langaði mest til, nefnil. að Láka þínum líður vel, og okkur við þettað gamla. Að norðan hefi ég ekki séð linu, síðan maðurinn þinn skrifaði Grími 13 júli, er allar fréttir eru í mest móta sorglegar, harðindi og veíkindi, Guð gæfi að þar væri nú bót á orðin; nú er sá eptir þráði Höfuðdagur kominn, og segja fróðir menn að ekki séu dæmi til að úr hafi legið framyfir hann, á því traust leggur "Waldemar" enn einu sinni á stað með bjarg til ykkar.

en "Camæus" er búin að selja hér, sína vörur sem átu að fara norður.

Eg heímsókti nýlega Kristján son þinn, fekk hann eínmitt meðan ég var þar, bréf frá föður sínum, sem hann las mér kabla úr, um mislingana og ó þur kana, skrifað 16 ág úst. Litlu sonardóttir þín og nafna var mjög hart haldin um tíma í vor, en nú er hún frísk og falleg, svipar dálítið framí Ljósavatnsættina sýnist mér, móeýgð og skuggi í brúnum og hári, en þó ekki svart. Þuríður Sigurg. var hérum bil mánuð hjá Onnu í vor og fóstraði þá litlu. Jón Þorarinsson, sem kom inn í vor er hjá Kristjáni að mestu leýti, -ég held skrifari, og verður líklega Skólameistari í Flensbog í vetur; hann er examenslaus, en fekk styrk í vetur til að ferðast í Þýzkalandi og Englandi, því hann lagði sig eptir málfræði; hann er reglumaður, þó ekki lyki hann sér öðruvísi af.

Eg ætla að láta Láka skrifa eínhverjum

undanförnu. Eg við hjartanl. að heílsa manni þínum og börnum, og öðrum frændum okkar, sem þú kant að sjá. Þig og þína tel ég Guði og kveð hjartanlega.

Þín elskj. systir

Jakobína.

Illa er skrifað bréf Þorláks, en nú er tíminn of naumur til að bæta um það. Grímur m. biður að heílsa.

heím til sín ef ég get stöðvað hann til þess; hann er nú mikið hjálplegur við Múran og húsaðgerðamenn og upptekinn af því. Ekki hafði verið tiltækilegt með norðarferð fyrir hann í sumar, einsog ferðirnar hafa gefist á sjó, og eptir landferðamönnum er haft að þeir hafi verið þar og þar húðtepptir; þú þykir ekki við okkur þó ekki væri lagt útí það með undir þessum kringumstæðum, og að Guð almáttugur gefi þér að lifa það að sjá okka elskulega Þorlák, en það liggur á samvizku minni að geta ekki meira stuðlað til þess, finst mér þó ég muni nærri geta hvað mjög þig langar til þess. Guð einn veít hvað ég endist til að fylgja honum á leíð og hvað hann hefur af förinni til okkar, það liggur nú þyngst á mér af veraldar hyggjum. Hann er altaf hvers manns hugljúfi, hefur talsvert leingst og grennkað í sumar, og fer fram á allann hátt finst mér.

Guð gefi mér nú betri fréttir af þínu heímili og að norðan en að