Nafn skrár: | JakJon-1861-03-24 |
Dagsetning: | A-1861-03-24 |
Ritunarstaður (bær): | Hólmum |
Ritunarstaður (Sveitarf.): | |
Ritunarstaður (Sýsla): | S-Múl. |
Athugasemd: | systir bréfviðtakanda |
Safn: | Handritadeild Landsbókasafns-Háskólabókasafns |
Safnmark: | Lbs. 3078 4to |
Nafn viðtakanda: | Sólveig Jónsdóttir |
Titill viðtakanda: | |
Mynd: | ksa á Lbs. |
Bréfritari: | Jakobína Jónsdóttir |
Titill bréfritara: | húsfreyja |
Kyn: | kona |
Fæðingardagur: | 1839-12-01 |
Dánardagur: | 1919-01-30 |
Fæðingarstaður (bær): | |
Fæðingarstaður (sveitarf.): | |
Fæðingarstaður (sýsla): | |
Upprunaslóðir (bær): | |
Upprunaslóðir (sveitarf.): | |
Upprunaslóðir (sýsla): |
Texti bréfs |
Hólmum 24 marz 1861 Elskulega góda systir! Innilegustu þakkir fyrir þitt elskulega bréf af 14 Febr. sem lýsti eíns og alt annad þinni systurlegu velvild til mín. Bágt þikir mér ad heíra um heílsubrest þinni gud gædi ad nú væri skipt um til hins betra NæStum engvir, hér í grend sem lagst hafa í þessari tauga -eda barna- veíki, (á mörgum sýniSt þad slái sjer hvert tveggja saman) eru ordnir jafngódir, þó þeír hafi legid Snema í Sumar, og þó menn kenni lítid til þolir enginn áreínslu eda neín raunsmídi. Jeg sagdi þér í vetur hvad hin hryggilega barnaveíki var búin ad gjöra ad verkum; sömu óSköpin héldu áfram frammí lok Febr. mán þá voru 35 dánir dó 10 Febr. Jeg sakna hennar mikid eínsog allir sem þekktu hann. Bóndinn á insta bæ í Reídaarfyrdi mist 5 börn sín á eínu Þad hefir ekki heldur ordid lángt á milli þrautanna hjerna í vetur; jeg var vid jardarför Sr Ólafs sál. 14 þ.m. Þad var mörgum eptirsjá ad Sökum manni, þó hann væri ordinn aldrada ber hann sig hrauStlega, fyr úngur madur. Ekkjan a rúmlega 30 q þó optast óSkorta rænu, eínkum seínast "Þad dugar ekki, þad er búid" sagdi hann þegar eg var ad gefa honum inn, þú getur ekki hjálpad mjer Bína mín! gud hjálpi mér jeg þoli þetta ekki þetta jeg deý, en fæ ég þá aldreí ad Sjá ykkur ömmu aptur; mér þikir svo gaman ad lifa og verda stór madur." Jeg hefi aldreí fyrri Stadid vid banasæng nokkurn mans og ég held þessi Sjón verdi mjer minnisstæd, kvalirnar sem hann þoldi og ordin sem hann taladi sem voru næStum yfirnáttúrleg "A segdu mjer eítthvad fallegt um gud og engl, og hvert þeír fara sem deýa; nú vil jeg engu Jeg taladi mest um loford Sr ÞorSt. vegna þess mér fellur svo illa ad skuli vera lagt út honum til mínkunar, en vel viSsi jeg ad þad var satt. Sr Þorsteínn hlýtur nú ad hafa nóg med sjálfarin segja en sleppum nú þessum sálmi Sr ÞorSt. br. sagdi mér í vetur ad Biskup og fleíri væri ad eggja sig ad Sækja um braud. Mjer vard hálfkrumsu vid, því jeg er svo hrædd um ad hid vonda vald, hafi en of mikid yfir honum ad segja, en víSt gæti þad verid ákjósanlegt bædi fyrir hann og adra ef hann drykki ekki. En ad fara nú ad rífa sig upp af þessari svöd og til ókunnugra sem ekki bæri med kærleíka bresti hans þad væri villa verri hinni. Jeg veít ad madur þinn rádleggur honum þad sem hann álítur bezt, jeg þyrdi ekki ad hvetja hann til ad sækja um braud, því hærra sem madur er settur, því meíra ber á brestönum. Eg veít þú sínir engum brjefin mín elsku Systir! og því Skrifa jeg so marg og þóþarft. Þegar jeg er ad hvetja ykkur til ad láta kenna drjengum ykkar kemur þad fremur til af því ad mjer þikir mentuninn so falleg, en þad sje bygt á Skynsömulegum rökum. Þad medkenni jeg fúslega ad heímskulegt er ad láta þá læra sem ekki hafa gódar gáfur, en madur getur ekki dæmt um gáfurnar fyrri en farid er ad reína þær. Hvorugu-brædranna hjerna hafdi gódar gáfur, Eg held líka hún Arnfrídur svo jeg álít þad gæti verid hægur ad ega eínhvern Skiptakunníngja þar. Þad var ekki meíning mín med Sjalinu í haust ad þess þyrfti med, því hefdi þörf verid fyrir þá hefdi þad lítid bætt úr; heldur sendi jeg þad af því ad jeg er sjálf so barnaleg ad þikja vænt um hluti sem vinir mínir hafa gefid mjer og jeg hjelt þú værir máske eíns. Altaf finn jeg þad betur og betur góda systir! hvad mikinn þátt þú áttir í uppeldi Þín ávalt elSk. systir. Jacobína. mundi láta son þinn njóta frændsemi þó mörgum verdi heímurinn háll sem ganga bókmentaveginn, komaSt þó margir vel og sómasamlega af og verda sjálfum sér og ödrum til gagns; þad getur líka komid álag á hag manna í hverri stödu sem er, en því ber ekki jafnmikid á þegar ekki er úr komin södli ad detta. En ad kaSta uppá eítt eda 2 börn so og so miklu, en hin sitja í haltanum er ekki fallegt; því hljóti bæd gáfur og efni ad ráda. Þad er eínsog ég kunni ekki vid nema tveggja um eítthvad vid mág minn í hverju bréfi eíns og hjerna á árkomum. Eg er nú ordin útþragin í alþíngistídindunum, ad minsta koSti hefi ég lesid flestar greínar eptir hann. Þad væri mikill skadi fyrir land og lýd ef Arnljótur gellina hefir ekki nád landi í Labrador. Mér finSt þid ekki hafa Skilid mig rjett med þad sem jeg er ad benda þjer til Augustu, Meíning mín er sú ad ef þú vildir bidja um eítthvad utanlands mundi hún gjöra þad med fínu gedi. Hjer er t.a.m. |