Hólmum 31. marz 1864.

Elskulega systir mín gód!

Ástar þakkir fyrir þitt elskulega brjef medtekid á pálmasunnudag, þad er okkur ætíd gledidagr þegar brjefin koma ad nordan einkum þegar þau hafa gott ad færa, en um engin brjef þikir mjer vænna en þín sem bædi eru ástúdleg og skemtileg. Nú gjörist dimmir dagar þegar út er litid, og þykist jeg vita ad þeir sjeu ekki brjartari hjá ykkr, en dimmri voru þeir í fyrra ad minsta kosti í hug og hjörtum okkar sem þá lágu lágt. Þó þú þikist hafa fáar frjettirnar hefi jeg þær enn minni, því þú ert hjer öllu ókunnug, enda ber hjer lítid vid, hver hýsist í sínu horni og huxar um sjálfann sig. Vid fengum núna brjef frá Hvanneýri; eru þau svo glöd og hughraust eins og allt

leiki þeim í lyndi, jeg vildi óska ad stjörnuspá ykkar rættist, og vid Holmfrídr mættumst á Gautlöndum, svo vid kæmum þó einu sinni á æfinni sama allar, en jeg þori ekki ad huxa svo hátt. Á laugar dag f. páska komu brjef frá brædrönum fyrir sunnan med manni er þeir sendu Sr Þorgr. og Sr Þorvaldr; þeir láta vel af sjer, og segja ekkert tídinda nema Frú Svhevíng var þá nýdáin. Þeir eru 12 í kosti hjá Madm Möller og segir Jónas ad stundum sje ætíd glatt á hjalla, þeir hafa þjar herbergi og lesa þar og sofa. Skorrastadur Kkja fauk snemma í febr. hjeldu menn hún hefdi verd lostin af eldíngu, en Sr Hinrik er búinn ad hrafa heenni úpp aptur. Módr mín bidr mig ad Skrifa þjer sjeráparti fyrir sig, nokkud sem jeg á engann hlut ad, svo jeg ætla ekki ad tegja úr þessum nema bidja þid ad bera kærustu kvedju mág mínum og börnonum þín mynnug elsk. systr

Jacóbína.

jeg sem af hans braud. Þad er ekki so meínt ad jeg viti ekki ad þid hafid nógu þúngar áhyggjur fyrir ykkar egin húsi, heldr afþví jeg veit ekki hvad til bragds skal taka. Allir sem þekkja til á Galtastödum láta vel af börnönum; þau eru nú 4 fyrir innan 10 ár. Jeg hefi minst á þetta vid Pjetr og Sr Þorstein í Felli, í því trausti ad þid takid þetta ekki eins og ásælni af mjer, þid sem erud sistkin hans. Bjarni bródir þinn hefir aldrei skrifad sídan fadir hans dó, svo mjer er ordid svo ókunnugt um hann. Þó jeg tali vid þig meina jeg engu ad sídr til manns þíns, vitandi ad rádin eru í hans hendi, hann er mjer eins kær og mínir egin synir, og jeg vil vera þakklát fyrir þad sem hann hefir lidsint Sigurgeir.

Fyrirgefid elskul. börnin mín! og verid öll kvödd ástudlegustu kvedju af ykkar til daudanst heittelsk. módr

Þurýdi.