Víðimýri, 21. apríl 1871

Velæruverðugi herra prófastur!

Háttverti vinur!

"Bera verður til hverrar sögu nokkuð" Að jeg nú aldrei þessu vangur fer að rita yður, kemur af því, að í vetur sem næstleið, sendi Gísli Gíslason á Husey Eyólf

Hansson norður til yðar og V. Oddsens í þeim erindum að kaupa hálfa Húsey, og kvaðst Eyólfur, er hann kom aptur, hafa fengið hálflenduna keypta - og það skriflega

gjört- fyrir 600 rdf móti því skýlausa loforði, að borga helming af tjerri upphæð í næstukauptíð, en síðari helminginn

að hausti komandi, allt í peningum og enn - skrift í verzlun á Akureyri - Jeg vildi fyrir hvern mun ekki spilla þessu fyrir Gísla, ef skeð gæti, að hann með þessu móti

gæti fengið varanlegan samastað, þó jeg á hinn boginn sæi eingin líkindi til, að hann gæti keypt af sínum rammleik; þar hann, skilinn

við konu fyrir ýmislegt ástand, berst fyrir börnum þeirra, fjelaus að kalla, og liggur því við sveit, eins fyrir það um hann er ný búinn

að taka í arf eptir móður sína.

Nú er Eyóflur eins staddur að sinu leiti, og svo fjelaus, að hann gat naumast borgið móður sinni vorið 1869 og sagði

eigi komið henni neinstaðar fyrir; og sagði hana því hjer til sveitarráðstöfunar í það skipti. - Það hefur líka komið á við daginn, að Gísli er nú

alveg frá fallinn nefndu jarðarkaupi, og búinn að fá annan mann í það - Eggert Gunnlögsson að nafni, nú til heimilis að Flatatungu;

einhleypan mann er stundar járnsmíði, og veit jeg ógjörla, hvort hann er fær um þessi kaup, þó hann máske sje að græða á handverki sínu; en hitt ræður að líkindum,

að hann vart muni fara að búa á jörðinni, og hún svo niðurníðast enn þá meir en að undanförnu - sem þó sýnist vart

mega - undir ábúð Gísla, sem eigi hefur efni á hana hálfa svo í lagi sje. Mjer kemur því til hugar að grenzlast eptir hjá yður

, hvert Gísli hefur rjett eður heimild til að selja jörðina hverjum er hann vill, ef hann gat eigi

sjálfur keypt,, og með því fara með hana eins og honum gott þykir, ef til vill, eigendum í skaða. Og svo á hinn bóginn, hvert þer viljið, getið eða

þorið að eiga á hættu, að útvega mjer nefnda hálflendu til kaups, með sama

verði, og öllum sömu skilmálum sem í vetur. Þó mjer nú þyki hún heldur dýr, og eigi sje gott um peninga, þá samt mundi jeg

hafa, ef til þess kæmi, eigi láta standa á borguninni fram yfir tiltekinn tíma, og einnig sjá um, að hin hálflendan eigi færi í níðslu, eins og nú virðist benda til

að verði. Þar að mjer er nú orðið hugleikið að þessu geti orðið framgengt, bið jeg yður að gjöra hvað þjer sjáið bezt, henta mín vegna, til þess jeg nái kaupunum, án

þess þó að nokkurs rjetti sje þar með hattað, eða að jeg fari í kapp við nokkurn um þau, sem jeg eigi þarf að taka fram við yður á nokkurn hátt. Af því nú er í von að

jeg fái að sjá yður í sumar um leið og þer farið á þing ( ef við lifum.) Þá eru áð síðustu mín innileg til mæli, að þjer sjáið svo um, að Húsey

sje engum lofuð til kaups fremur en búið er, til Gísla, þangað til við finnumst, og getum glögglega talað um allt hjer að lútandi. Hefði

jeg haft um boð yfir Húsey, skildi jeg hafa nú strax í vor útvegað á hana góðan og duglegan mann, sem þó hefði unnið til að lofa Gísla að vera kyrrum á hálflendunni

í þetta sinn, semsje næst komandi fardagár.-

Jer er nú maíke orðinn allt af fjölorður um hið framandritaða, og let þvi heldur hjer við staar nema, en óska umfram allt eptir svari frá

yður með brjefbera mínum Birni Guðmundsyni frá Kirkjuhóli, sem nú leggur af stað norður á sveitir. Fyrirgefðu mjer að jeg ómaka yður með þessum illa úr garði gjörðu

línum, og lifið með öllum yðar sem allra bezt að óskað getur yðar velæru verðugheita skuldn.,

J.Árnason

P.S.

Hafi jeg brotið lög a "þúinur" álít jeg mig skildugan að borga fyrir mig að lögmáli rjettu við samfundi.-