Eyri við Skutulsfjörð 19 Agúst 1851.

Elskulegi bróðir!

Nú er þá kominn tíminn, sem jeg lofaði þjer að jeg skildi skrifa þjer til á, og bíst jeg við að mjer tjái nú ekki lengur að vera að draga það, þar skipið ætlar af stað á morgun. Ekki máttu nú vonast eptir löngu eða efnisríku brjefi frá mjer núna, því jeg á altaf jafnorðugt með að semja brjef, þó jeg kanské berji mjer mest, þegar jeg á að skrifa þessum spreinglærðu mönnum einsog þjer. Ekkét hefir hjer borið til tíðinda, sem nokkuð kveði að, því hjer er allt jafnan rólegt og þögult, og fáir eru þeir dagarnir hjer, sem öðrum framar eru merkisdagar svo sem vegna viðburða, sem þeir hafi í för með sjer. Ef nokkuð væri þá eru sunnu dagarnir hjerna viðburðaríkastir, því þá ber hjer stund um margt á góma einkum í Kaupstaðnum

Jeg lifi altaf sjálf heldur glaðværðar og tilbreitnis litlu lífi, og fer aldrei neitt hjeðan, nema einstöku sinnum ofan á tángan að fynna þær fau kunningja stúlkur mínar, sem þær eru, að öðru leiti er skemtun mín lítil, en samt svo að jeg er vel ánægð með hana Optast er jeg frísk og heil heilsu, nema einstöku sinnum, sem jeg verð lasin í höfðinu, sem þó sjaldan varir lengur en litla stund úr degi. Ekki man jeg hvert jeg hefi nokkurn tíma þakkað þjer fyrir hattinn minn rauða sem þú útvegaðir mjer, og ef það er ekki þó gjöri jeg það nú hjermeð allra aludlegur0; mjer þikir hann næstum fallegri en svo, að jeg tími að brúka hann, sem jeg trúi hafi verið alls einusinni síðan í vor nefnil á Sunnudagin var. Hann er það fallegasta, og sem mjer þikir vænst um af fötum mínum, og allir dádst hjer mjög að honum. En nokkuð skal jeg líka segja þjer þó þjer máské fynnist það vera heldur en ekki mikið raup, og er það þetta, að jeg

þikist nú ekki senn vera komin uppá danska kvennfólkið (með að (með að búa til fötin, kvert sem vera skal heldur fyrir kall eða konu úr þessu og ekki einusinni þessa hatta, því jeg ljek mjer að því hjerna um dagin að sauma allra fallegasta hatt handa nefndarkonu hjer í nánd og þótti ekki meira fyrir því slétta bók á fat eða prjona leppdulu á Læk, heldurðu jeg sje ekki orðin nýtileg. Fötin hjerna sníð og sauma uppá heimilisfólkið 0: kallmennina og læt mjer lítið verða fyrir; jeg er hrædd um að hann Einar og Guðbjartur megi para sig að verða ekki á eptir mjer í smíða= kunnáttu sinni, ef hún væri borin saman við hannirðir mínar, og hefir mjer þó ekki verið komið í langt í burtu til að læra það svosem í skóla._ Nú get ekki 0krið að þessu þvaðri lengur, sem mjer væri nær að hafa látið ógjört, en þú mátt samt ekki taka hardt á mjer fyrir það Vertu ætíð blessaður og sæll; Guð verndi þig jafnan og annist, þess óskar þín elsk. systir

Jóna Hálfdanardóttir

S.T. Frá Jónu 13 Sept 1851. herra studioso theos. H. Hálfdanarsyni á Kaupmannahöfn