Góði vinur, óskir bestu!

Nú þakka jeg þér vinur min, fyrir nú siðast með tekið tilskrif þitt af 26 MAy, þar þú forst að leita að mér, sem þó ný hlaupnum úr nærveru við þig, á næst undan förnu tima bili, vitandi þá ekki neitt hvar jeg mundi bólfestu minu hafa, sem ekki var von, þar jeg vissi það ógjörla sjálfur, ástæður hafi jeg ekki til að skrifa þér linu svo bráðhendis, þvi þó að ferðir falli, þá eru þær opt manni óvitandi, svo að mér er næsta erfitt að nita þvi lik tækifæriog sierdeilis nú, þar jeg tók það fyrir mig i þetta sinn, að halda til til þetta komandi ár, á útkjalka Strandarhreppsins, fyrst að jeg slepti ekki ehismulegri trigð þeirri er jeg hafði á hönum, sem þó maski bæri að vera, en þar kémur það fram, að ekki kann jeg að ráða við þau bönd, er förlög min hafa ætlað mér að dvelja, þvi erfvitt vill mier gánga að koma hag minum i það

horf sem hagkvæmast mætti vera, en jeg kasta þó allri mini áhyggju uppá það eina, þvi han mun þvi öllu vel til vegar koma, þó að mig tresti sérlega á, að géta brukað þá sita, sem hann mér géfið hefur, að jeg ekki jmislega af veiginum villist en hanns alkröptuga hönd, hefur þó leiðt mig slisalaust til þessarar tiðar og á þenna stað, þvi hvör af oss gétur sagt hér er oss óhult að vera þvi með með mörgu móti kan það mót satna uppá að koma, sem jeg kiki mig ekki man til frá ða senda,, þvi jeg varð nú að lofa i biefi þinu, að þú hefðir i hyggju ?? yfir géfa vort gamla og fjelags stirða suður land, og flitja ?? þig norður itl Eyfyrðinga, þá kom mér strggs til hugar, nnú litur helst út fyrir að jeg sjái ekki kunningja mina verulega framar, utan það, að jeg má vita, að seint muntu mér, fjörlitlum gleima, þvi ekki verður fyrir þv´æi að atla, að fjár æðar mínar lifni við nokkurn tíma, því nú litur ekki út fyrir það, að tið fallið hjálpi til þess i neinu, En hvað er nú að minast á þá stirðu, og óhappa sömu tið, sem undan farið og yfir stendur, þvi hún er svo annar harðstjórnar skóli þjóðini til handa, svo að ein og sierhvör lærði betur að bruka þá góðu heludr enn alment skéð hefur, þvi svo er nú helst að sjá, sem þetta ár, sie mikið búið að vina slig á vel meigna alþiðuna, og er það þó ekki næri á enda, þvi viða er nú hér að frietta að skípum falli hópum niður

sem bæði hafa þó haft hey og hirðingu, því öll hrægama vopn eru á lopti þvi til bana, en hvað á þá við að stiðjast ef fiendum fellur svona? það fer lifið að verða meir en gaman leikur fyrir suman en ekki tjáir að vantreista samt, því græskan er opt nær, en mun varir|| Gaman þætti mér að frétta hvört þín mundi vera von á þingvalla fundin í vor, ef skie kini að ieg þángað færi, og miði þessi kæmist til þín einhvörn tima, með ónitj??ætting þenan, ?? hv0rgi gétur fundist betri staðu??? heldur en að láta ?? i eldin, ??? svo vel, og berðu kveðju Sigurði br??Hliðarb; og seigðu hönum að bráðum fari jeg að géta það, að senda honum eina linu, enn það vill nú helst ama að ferðinrnar fara til hliðar við mig því jeg nenti ekki leingur að liggja half flatur á þjóðbrautini og vera eins latur að skrifa og jeg var orðin, lika máttu seiga hönum að vel hafi Veðráttan á Kóngsbænadagin, mátt auka mér kæti, hefði mér verið glatt fyrir í sinni, han skilur það,, Að endingu bið jeg þig að forláta mér Rugl þetta, eins kémur og fyrri, með fátækt fyrir sjónir, Og vertu svo alla tima falin þeim algóða stjórnara, þess óskar af alhug þin gamall, enn þó jafnan ónytur kunningi,

KBjörnsson

Litlabotni 28ð Mai 1854,

Virðuglegum Ungum manni

Jóni Jónssyni.

að Þingholti,

við Reýkjavik Falið á hendur Monsr Þorkéli Hoftsyni á Skorhaga, til bestu fyrir greiðslu, k.b.